Είναι γεγονός ότι το πουλόβερ της παραδοσιακής οικογένειας, άρχισε να ξηλώνεται εδώ και αρκετό καιρό. Η οικογένεια, ως βασικό κύτταρο του κοινωνικού ιστού και στυλοβάτης του Έθνους, στήριγμα μιας Χώρας, σταδιακά αλλά σταθερά ως ιερός θεσμός φθείρεται. Τι και αν την υποστηρίζει, το οικογενειακό Δίκαιο. Τι και αν την προστατεύει, το οικογενειακό Άσυλο και οι Συνταγματικοί Νόμοι της Πολιτείας, βάλλεται από όλες τις μεριές και με όλους του τρόπους.
Ξεκινώντας από την εφαρμογή του πολίτικου γάμου και του συμφώνου συμβίωσης, που κυρίως εξυπηρετούν γάμους αλλοθρήσκων και αλλοεθνών, εξαφανίζεται σταδιακά ο Θρησκευτικός, παραδοσιακός γάμος, η σημασία του οποίου είναι όχι μόνο υλική αλλά και πνευματική. Τελευταία οι γάμοι στις Εκκλησίες, μετατράπηκαν σε τσίρκο, από κάποια ξενόφερτα παραδείγματα και αλλοπρόσαλλες συνήθειες, που συμβαίνουν με ασέβεια εμπρός στις Εκκλησίες και τα ονοματίζουν δήθεν έθιμα. Έτσι μετέτρεψαν τον Ιερό Θρησκευτικό γάμο, σε γελοία θεατρική παράσταση, με την ανοχή και των κληρικών, που δεν δείχνουν την πρέπουσα αυστηρότητα.
Το έβδομο προαιρετικό Ιερό Μυστήριο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο γάμος που περιέχει ευχές, ευλογία και ιερότητα, όπως τον ευλόγησε ο Χριστός, στην Κανά της Γαλιλαίας, δεν έχει την πραγματική βαρύτητα και το ανάλογο σεβασμό, στην σημερινή κοινωνία μας. Τα νέα ζευγάρια ξεκινώντας το κοινό ταξίδι της ζωής τους, με αφετηρία την ευλογία της Εκκλησίας και τους Ιερούς κανόνες της, τίποτα δεν ακλουθούν.
Ο γάμος στηρίζεται πέρα από τον έρωτα και την αγάπη, σε πολλαπλά εφόδια, κυρίως συναισθηματικά. Ένα ζευγάρι πρέπει να ταιριάζει από την κουζίνα, μέχρι την κρεβατοκάμαρα, για να βιώσει βίο ανθόσπαρτο. Πρέπει να στηρίξει τον γάμο του στην αγάπη, στον αμοιβαίο σεβασμό, στην υπομονή, στην υποχωρητικότητα, στην άλληλο-συνεννόηση, στην εμπιστοσύνη, στην εκτίμηση, στην ομόνοια, καθώς και σε θυσίες, συναισθηματικές και υλικές. Πρέπει από κοινού το ζευγάρι να φροντίζει το δένδρο του γάμου τους, να το ποτίζουν και να μην το παραμελούν, αλλιώς θα ξεραθεί, χωρίς να τους αποδώσει καρπούς.
Δύσκολες οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και ποιο δύσκολο, το κοινό ταξίδι ζωής του έγγαμου ζευγαριού. Με οδηγό στο άγνωστο, το τυχερό και βάρκα την ελπίδα, θα πορευθούν με συνταξιδιώτες τα παιδιά τους, που θα βρεθούν σε θάλασσες γαληνεμένες αλλά και φουρτουνιασμένες. Για αυτό, πρέπει να κρατούν γερά τα κουπιά. Θα συναντήσουν την αρρώστια και την ευρωστία, τον πλούτο και τη φτώχεια, την ειρήνη και τον πόλεμο. Πιθανόν θα ζήσουν μαζί φυσικές καταστροφές, όπως τον σεισμό, την πλημύρα, την πυρκαγιά, την πανδημία.
Για να ανταπεξέλθουν από όλα αυτά τα δύσκολα και τα εύκολα, θα πρέπει να είναι μονιασμένοι και εξοπλισμένοι με περίσσευμα αγάπης.
Στις μέρες μας ο γάμος είτε Θρησκευτικός, είτε πολίτικος, ξεκινά με τις καλλίτερες συνθήκες αισιοδοξίας, για να καταλήξει σε ένα πικρό διαζύγιο, βελούδινο ή θυελλώδες, σε ακραίες δε περιπτώσεις άλλος καταλήγει στο χώμα και άλλος στη φυλακή. Πρώτα εύχονταν να έχουν ένα καλό γάμο, τώρα εύχονται για ένα καλό ανώδυνο διαζύγιο. Όλοι αναρωτιόμαστε, που πήγε εκείνος ο φλογερός έρωτας και η αληθινή αγάπη. Πως εξανεμίστηκαν όλα, ώστε σήμερα τα διαζύγια από 60%, σκαρφάλωσαν στο 80 % και συνεχίζεται η ανοδική πορεία τους, ξεχνώντας ‘το Για πάντα μαζί’. Τα αίτια πολλά από ασυμφωνία χαρακτήρων σωματική και ψυχική, μέχρι οικονομικά προβλήματα. Από απιστία, όταν τρίτο πρόσωπο εισβάλλει στο ζευγάρι. Από ακατάλληλους άνδρες, μέθυσους, χαρτοπαίκτες, γυναικάδες, που δεν μπορούν την δέσμευση εφ όρου ζωής. Από σπάταλες ή άτακτες γυναίκες, άπιστες και κακό-νοικοκυρές. Από ανεύθυνους άνδρες, που στην πρώτη δυσκολία λόγω ασθένειας ή άλλων προβλημάτων, φεύγουν αφήνοντας πίσω τους πληγωμένα παιδιά, ερείπια και χαλάσματα. Μήπως φταίει η απομάκρυνση του ζευγαριού, λόγο της πολύωρης εργασίας, αλλά και η αποξένωση του, μπροστά στην τηλεόραση, στο κινητό τηλέφωνο και στον υπολογιστή;
Άραγε τα πεθερικά μου, πως τα κατάφεραν μέχρι τα 102 τους χρόνια περίπου και έζησαν μαζί 82 ολόκληρα χρόνια, από είκοσι χρονών νιόπαντροι; Σε αυτούς έπιασε η ευχή ‘να ζήσετε και να γεράσετε’; ή άντεξαν και ανέχτηκαν μαζί με την ωραία πλευρά του καθενός και την άσχημη πλευρά του;
Άραγε θα υπάρξουν στο μέλλον άλλα τέτοια ευλογημένα ζευγάρια, που θα αντέξουν στην φθορά του χρόνου, τις δύσκολες συνθήκες και τις στερήσεις, στο μεγάλωμα των παιδιών τους; Ενώ για τα νέα ζευγάρια, τα σημερινά δεδομένα της άνετης και σύγχρονης ζωής, υπόσχονται καλύτερο κοινό βίο.
Και επειδή όπως προαναφέραμε, οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πολύ δύσκολες και φθίνουν μέχρι να γίνουν αγεφύρωτες, φτάσαμε στα πολλά διαζύγια ταχύτητας ‘express,’ με συνοπτικές διαδικασίες. Τελευταία δε, στα τηλε -διαζύγια, μέσω του διαδικτύου, χωρίς βέβαια να λάβουμε υπόψη τα παιδιά, τα μόνα θύματα στην ενδο- οικογενειακή βία. Αφού ‘όταν οι ελέφαντες μαλώνουν, την πληρώνουν τα μυρμήγκια’. Αλλά ούτε και τα παιδιά είναι υποχρεωμένα, να ζουν σε ένα βίαιο περιβάλλον, με συνεχείς καβγάδες και να βιώνουν την καθημερινή λεκτική και σωματική βία των γονιών τους. Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν, από βελούδινα διαζύγια ή από συν-επιμέλεια ή από προσωρινή διάσταση και διάφορες άλλες εφευρετικές λέξεις, για να τους χρυσώσουμε το χάπι του πικρού χωρισμού. Όλα αυτά, επειδή δεν άντεξαν ο ένας τον άλλον και κατέληξαν να χωρίσουν οι γονείς τους, προτιμώντας αντί την φαγωμάρα και του τσακωμούς την απόσταση.
Ούτε ανέχονται ξανά μια καινούργια μητέρα ή πατέρα, όταν αρκετοί διαζευγμένοι δίκαια τολμήσουν να ξαναδοκιμάσουν, μια νέα σχέση ή ένα δεύτερο γάμο. Άλλοι πάλι απογοητεύονται τόσο, που δεν σκέπτονται να ξαναδοκιμάσουν, μια καινούργια εμπειρία, μια νέα περιπέτεια ζωής.
Όμως προέχει, η συναισθηματική ασφάλεια και η σταθερότητα των παιδιών.
Τα παιδιά θέλουν και τους δυο γονείς μαζί, σαν δυο κολώνες που κρατούν ασφαλές το σπίτι που τους σκεπάζει, γιατί όπως είπε και ο Βίκτωρ Ουγκώ για την οικογένεια. ‘Φωλιά που χαλάει τα χελιδόνια πέφτουν και χάνονται’. Αν δεν χάνονται σωματικά, σίγουρα υποφέρουν ψυχικά, από ένα τραυματικό διαζύγιο, συναινετικό ή μη.
Τα βέλη που έπληξαν την παλιά παραδοσιακή οικογένεια, είναι τα εξής.
Η ευκολία στους πολιτικούς γάμους και στο σύμφωνο συμβίωσης, καθώς και η εύκολη λύση αυτών.
Η ελεύθερη συμβίωση, χωρίς ευθύνες και νομικές υποχρεώσεις.
Οι μονογονε’ι’κές οικογένειες, που στηρίζονται νομικά.
Οι ανύπαντρες μητέρες, που προστατεύονται νομικά.
Στα επτάμισι δισεκατομμύρια ανθρώπων στη Γη, μερικοί επέλεξαν διαφορετικό τρόπο ζωής και άλλες συντροφικές επιλογές. Έτσι η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα των ομοφυλοφίλων, αριθμεί 52 εκατομμύρια παγκοσμίως. Όσος είναι ο πληθυσμός της Γαλλίας και προστατεύεται από Διεθνείς νόμους.
Οι νόμιμα ενοικιαζόμενες γυναίκες, για παρένθετες μητέρες.
Οι εύκολες νόμιμες υιοθεσίες, από μονογονε’ι’κές ή ομόφυλες οικογένειες.
Οι μέγας αριθμός αμβλώσεων, νομίμων και μη και το κύμα στειρώσεων.
Έτσι τα νέα ήθη και έθιμα, ο νέος τρόπος ζωής, οι καινούργιες νομοθεσίες και οι διεθνείς κανόνες σιγά, σιγά ξεθώριασαν την οικογένεια, στο παλιό παραδοσιακό της κάδρο. Η σταθερότητα και η συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών, ήρθε σε δεύτερη μοίρα και βρίσκεται μέσα στα πάρα πολλά Ιδρύματα προστασίας, ιδιωτικά και μη. Σε ποιον να ρίξεις τις ευθύνες; Σε μια ένωση δυο ανθρώπων συμβάλλουν και οι δυο, σε ένα χωρισμό πάλι φταίνε και οι δυο.
Η διάλυση της Οικογενειακής Εστίας, που οι Αρχαίοι Έλληνες την είχαν θεοποιήσει, συρρικνώνει τα Έθνη, αλλοτριώνει τους λαούς και γεννά νέα κοινωνικά συστήματα και προβλήματα, αυξάνοντας παράλληλα την υπογεννητικότητα, που στο μέλλον θα αποτελεί απειλή για την διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους.
