Δυτικά του Ασκληπιείου είναι ο ποταμός Ντερμέ Ντερεσί (ποταμός των νερόμυλων). Εκείνος ο ποταμός είχε 9 νερόμυλους και όλοι στην δυτική όχθη του ποταμού και κανένας στην Ανατολική. Εγώ ο ίδιος πήρα βόλτα τον ποταμό από κάτω μέχρι πάνω την Βορίνα και τους μέτρησα. Ο τελευταίος είναι εκεί στα ιαματικά λουτρά στην τοποθεσία Αη Σουλά. Τώρα μένουν μόνο οι γούρνες και η ψηλή χουάνη που πέφτει το νερό από ψηλά μέσα στο χωνί και δίνει την κίνηση. Πήγα και εγώ πολλές φορές και άλεσα σιτάρια στους νερόμυλους και άκουσα και τα παραμύθια των μυλωνάδων. Γιατί όταν είναι κανείς μυλωνάς, πρέπει κατανάγκην να είναι και παραμυθάς.
Περασμένες οικολογικές εποχές, παλιές οικολογικές τεχνολογίες, που παίρνανε από τα στοιχεία της φύσης δύναμη και λειτουργούσανε. Οι νερόμυλοι, τα ντουλαποπήγαδα, οι ανεμόμυλοι, όλα μαζί και είχαμε και την εύνοια της φύσης, μέχρι που τα παρατήσαμε και πήγαμε και στηρίξαμε όλο τον πολιτισμός μας πάνω στο Αραβικό πετρέλαιο, εξοργίσαμε την φύση και μας δίνει καρπαζιές και μας εκδικείται. Το γεφύρι εκείνο είναι προβληματικό το πέρασμά του. Γιατί από ανατολικά και δυτικά υπάρχει στροφή ακριβώς πάνω στο γιοφύρι και οι οδηγάντζες στρίβουν για να πιάσουν γεφύρι, όμως πολλές φορές στρίβουν με μεγάλη ταχύτητα και δεν προλαβαίνουν να επαναφέρουν το τιμόνι και κάνουν το μετέωρο βήμα προς τον παράδεισο, γιατί είναι αρκετά ψηλό, ίσως και 4 μέτρα.
Πριν από λίγα χρόνια πέρασε από και κάποιος με μοτοσακό, έτρεχε, έχασε τον έλεγχό του και έπεσε έξω από το γεφύρι, λόγω της μεγάλης ταχύτητας. Τον γυρεύαν 5-6 μέρες οι δικοί του, δεν τον βρίσκαμε. Μετά από μερικές μέρες δυο τουρκοπούλες μαζεύαν χόρτα, περάσαν από το γεφύρι και είδαν μύγες πολλές σε εκείνο το σημείο. Σκύψαν κάτω και είδαν άνθρωπο νεκρό που τον είχαν παστώσει οι μύγες και οι μυρμήγκοι και το μηχανάκι δίπλα του. ήρθανε κάτω στο Γκερμεττέ ειδοποιήσαν την Αστυνομία και πήγαν και τον μαζέψανε και πριν λίγες μέρες σκοτωθήκαν δύο παιδιά με το αυτοκίνητο. Και παλαιότερα έχουν γίνει πολλά περιστατικά εκεί. Ήταν τσιφτελίδικο γεφύρι, κακό πέρασμα.
Και επειδή αυτό το γεφύρι μέχρι σήμερα έφαγε ανθρώπους, έχει στοιχειώσει, έχει γίνει στοιχειό και πρέπει να βάλουμε ένα χεράκι να λειτουργεί άφοβα και να σταματήσει το κακό. Εγώ κατά τη γνώμη μου, που είναι ο πιο παλιός εργολάβος του νησιού, λέω να χαλάσουμε τα στηθαία του γεφυριού που το στενεύουν ακόμα πιο πολύ και να ρίξουμε μια πλάκα 20 πόντους οπλισμένο μπετόν καθ’ όλο το μήκος του γεφυριού, να το δέσει το γεφύρι και να το στερεώσει και να βάλουμε κάγκελα δεξιά και αριστερά 5 πόντους έξω από το γεφύρι να στερεώσουν τα σίδερα μες στο μπετόν. Και να ανοίξουμε λίγο το πέρασμα του γεφυριού που βγαίνει προς το δρόμο δεξιά και αριστερά και να υπάρχουν πινακίδες της τροχαίας , να κόβουν την μεγάλη ταχύτητα των περαστικών, γιατί είπαμε ότι είναι κακό πέρασμα.
Αφού τώρα πια έχει φάει ανθρώπους και στοίχειωσε, είναι φοβιζάμενο. Υπάρχουν πολλά κακά περάσματα στην Κω και έχουν ανάλογα τοπωνύμια. Στοιχειωμένο γεφύρι, κακό πέρασμα, κακόσκαλο, κακιά σκάλα, κακός στοιχειό. Και ακόμα αυτό το γεφύρι είναι κτισμένο με ασπρόπετρες γιατί άλλες πέτρες ο ποταμός δεν έχει. Και αυτός ο ποταμός κατεβάζει τις ασπρόπετρες κάτω και ασπρίζει όλα τα χωράφια γύρω από το Πελεζίκι. Και το γεφύρι είναι χτισμένο με πυλάσβεστο και με ασπρόπετρες στη νότια πλευρά.
Έχουμε ξαναγράψει ότι οι ασπρόπετρες δεν κολλάνε πάνω στο πυλάσβεστο, εκεί που είναι χτισμένες, εκεί ξεκολλάνε μόνες του και μένουν ξεροτρόχαλες. Και μια που θα γίνει όλη αυτή η δουλειά, πρέπει να σπάσουμε τα παλιά σκληβώματα του τοίχου και να ξαναστοκαριστεί ο τοίχος και έτσι θα είναι το γεφύρι ασφαλές απ’ όλες τις πλευρές.
Και μέσα από τις στήλες αυτές έχω να πω του Δημάρχου που τον εκτιμώ και τον στηρίζω, Αγαπητέ Δήμαρχε , η αδελφή σου η Μαρία που διέπρεψε ως έπαρχος στην Κω, βρήκε τον τρόπο και θεράπευσε ένα κακό πέρασμα στον Επαρχιακό δρόμο εκεί στον επαρχιακό, δίπλα στον ίδιο ποταμό για τον οποίο κάνουμε λόγο, έβαλε τις μπάρες, έδωσε τις ανάλογες κλίσεις το πέτυχε και απάλλαξε τους περαστικούς από κεινο το κακό πέρασμα και ακόμα παρέλαβε ένα παλιόδρομο που περνά πάνω από το Ασκληπιείο και κακώς κακού έβγαινε πάνω στο Ασφενδιού. Εκείνη έκανε τις ενέργειές της και τον έφτιαξε η περιφέρεια, τον διαπλάτυνε, του έκανε κουνέτες με μπετόν, τον ασφάλτωσε και έγινε εκείνος ο δρόμος, ο πιο ρομαντικός της Κω, ο πιο ευχάριστος για να τον περνά κανείς. Εμείς τον είχαμε περάσει πάρα πολλές φορές εκείνο το δρόμο, γιατί η γυναίκα μου, της άρεσε να ψωνίζουμε από τα μπακάλικα του Ασφενδιού και όχι της χώρας.
Ο δρόμος αυτός περνά μέσα από τις στροφές και τα πεύκα του δάσους της Ατσιγγάνας και ενώνει την πόλη της Κω με το Ασφενδιού και πολλοί ταξιτζήδες τους αρέσει να περνούν από αυτό το δρόμο και όχι από τον επαρχιακό. Τώρα και συ σαν Δήμαρχος της Κω καλείσαι να εκσυγχρονίσεις εκείνο το γεφύρι γιατί εκείνος ο ρομαντικός δρόμος αξίζει να έχει ένα καλοπίσερο γεφύρι.
Όταν το φτιάξεις, τότε και μεις επάξια, θα ονομάσουμε εκείνο τον δρόμο, οδός Νικηταράδων, συμπεριλαμβανομένων και του πατέρα σας μαζί, που διέπρεψε και κείνος Κοινοτάρχης Ασφενδιού (1956-1961) και τον θυμάμαι που έκανε τον δρόμο της Μινιέρας και άλλα πολλά. Κάποτε σου είχα ζητήσει την φωτογραφία του και δεν μου την έδωσες. Την ήθελα σήμερα να την βάλω ενδιάμεσα με τις δικιές σας, άξιζε να του κάναμε και εκείνου ένα μνημόσυνο. Ο γέρο κοινοτάρχης Αντώνης Νικηταράς, δεν έφτιαξε μόνο τον δρόμο της Μινιέρας, αλλά και σαν μπακάλης του Ασφενδιού ήτανε φιλάνθρωπος, έδινε κρέντιντο και έζησε την φτωχολογιά του Ασφενδιού στις κακές εποχές και όλοι τον εξέρανε και οι φτωχοί Ασφενδιανοί τον λέγανε φτωχομάνα και μεις έτσι τον ξέραμε. Αυτό το παρατσούκλι του ταίριαζε. Όταν πέθανε, οι δικοί του κάψανε ένα σακί τεφτέρια, χρέη των φτωχών, περήφανοι άνθρωποι, καμιανού δεν ζητήσανε να πληρώσει το χρέος του.
